Reisorganisatie:
13 juli
t/m
5 augustus
t/m
5 augustus
Direct bij aankomst viel het me al op dat Piran er anders uitziet dan andere plaatsen in Slovenië. De vergelijking met Venetië kwam ook hierbij naar boven. Dit komt waarschijnlijk ook omdat het dorp tot het eind van de tweede
Verder langs de stadwal was het duidelijk dat de wind hier vol op stond. Er waren hoge golven, waar windsurfers erg blij mee waren. Tegen de wal spatte het water dan ook hoog op. Maar toen ik het uiterste puntje van de landtong gepasseerd was, was het water ineens een stuk rustiger door de luwte van de vele huizen. Zittend aan een van de terrassen was het hier goed vertoeven.
Helaas moest ik alweer op tijd terug naar het station. Op de lange trajecten rijden hier nu eenmaal niet zoveel treinen. En omdat ik toch hierop aangewezen was, moest ik er toch rekening mee houden.
Helaas moest ik alweer op tijd terug naar het station. Op de lange trajecten rijden hier nu eenmaal niet zoveel treinen. En omdat ik toch hierop aangewezen was, moest ik er toch rekening mee houden.
Dag 14: Ik wilde graag een wandeling maken door het natuurgebied Rakov Skocjan. Vooraf had ik al uitgezocht welke trein in nodig had en stond op tijd hierop te wachten. Alleen toch tevergeefs. Het was zondag en dan rijden er nog minder treinen. Bij navraag zou ik nog anderhalf uur moeten wachten op de trein.
Daar had ik dus geen zin in. Toen ik voor het station stond stopte toevallig de pendelbus naar Predjama. Dit leek mij ook wel een leuk alternatief. En na een half uurtje rijden was ik hier aangekomen. Het bijzondere hier was Predjamski Grad, een kasteel dat tegen een 120 meter hoge rotswand is aangebouwd. Achter deze burcht bevindt zich ook een heel grottenstelsel; de Predjama.
In vroeger tijden leefde hier een roofridder, die het kasteel als zijn uitvalsbasis gebruikte. Hij werd door het Weense Hof ter dood veroordeeld en een keizer stuurde daarom zijn troepen op hem af. Het kasteel werd belegerd door de troepen, maar de roofridder werd stiekem via de grotten bevoorraad. Hierdoor heeft hij de belegering een jaar lang uitgehouden, tot hij door een bediende werd verraden. De bevoorradingsroute door de grotten heeft alleen niemand nu nog kunnen terug vinden.
Dit kasteel was echt mooi om te bekijken. Het was zo opgezet dat je echt het idee kreeg van hoe men er vroeger woonde. En via diverse verdiepingen kon je ook een stukje door de grotten lopen.
Hierna ben ik ook met een gids dieper de grotten in geweest. Dit begon bij de “paardeningang”, ongeveer 25 meter onder het kasteel. De ondergrondse stroom Lokva komt hier ook weer uit de berg nadat hij 13,5 kilometer eerder het Karstgebergte in is gegaan. Bijzonder is dat deze stroom uiteindelijk in de Adriatische zee eindigt, terwijl de 10 kilometer verder liggende Pivka de andere kant op stroomt.
Met zaklantaarns liep ik over een aangelegd pad door de grot. Hier waren alle druipstenen en bijzondere rotsen niet uitgelicht zoals bij
Met zaklantaarns liep ik over een aangelegd pad door de grot. Hier waren alle druipstenen en bijzondere rotsen niet uitgelicht zoals bij
Skocjanske jame of Postojnska jama. De druipstenen waren ook al lang geleden uitgedroogd door het gebrek aan water, waardoor deze al versteend waren. Vanaf de grote zaal liep ik door de vleermuizengang richting de uitgang. De uitgang bevond zich weer 25 meter boven het kasteel.
Na de lunch moest ik nog ruim een uur wachten voordat de bus weer langs zou komen. Daar had ik niet echt zin in, dus ben ik maar terug gaan lopen. Na een klein stukje kwam ik al bij diverse groene velden, met een mooi uitzicht over de omgeving. Na ongeveer 5 kilometer gelopen te hebben, kwam de bus ook weer langsrijden en pikte mij ook op.
Terug in Postojna heb ik een mooi plekje opgezocht waar ik kon genieten van de zon en het uitzicht.
Terug in Postojna heb ik een mooi plekje opgezocht waar ik kon genieten van de zon en het uitzicht.
Dag 15: Ik heb de keuze uit twee treinen die vandaag naar Rijeka rijden. Eentje vertrek ’s ochtends vroeg en de andere pas halverwege de middag. Nu heb ik niet zoveel zin om nog langer rond te hangen in Postojna, dus de keuze was al snel gemaakt. Ook hier reed ik weer voor een schijntje een flinke afstand met de trein.
Halverwege de ochtend kwam ik aan in Rijeka. Hierbij was ik ook al vroeg bij het hostel, waar ze nog niet klaar waren met de kamers. Gelukkig kon ik mijn bagage achter laten en ben ik naar de binnenstad van Rijeka gelopen. Hier heb ik direct nagekeken welke bus ik nodig heb om straks bij mijn nieuwe actiefweek te komen. In de stad kon ik ook mooi nog even ontbijten, terwijl de zon alweer aardig begon te
branden.
’s Middags dus maar even verkoeling gezocht. In de buurt van het hostel was ook een klein strandje. Na mijn handdoek op
’s Middags dus maar even verkoeling gezocht. In de buurt van het hostel was ook een klein strandje. Na mijn handdoek op
de kiezels te hebben uitgespreid, heb ik direct een frisse duik genomen in het water. En wat was dat heerlijk zeg. Eindelijk eens een lekkere, niet te koude verkoeling. Hier heb ik mijn middag dan ook heerlijk besteed.
Dag 16: Na een heerlijk ontbijtje ben ik met volle bepakking naar het busstation gelopen. Met de bus was het maar een klein uurtje rijden naar Icici. Nabij de bushalte was ook het lokale toeristenbureau. Hier kon ik mooi de route naar de camping opvragen. Toen was het nog maar een klein stukje naar de camping.
Rond 11 uur was er een oriëntatiegesprek. Hierbij werd uitgelegd welke activiteiten we konden kiezen en werden de tenten ingedeeld. Daarna hadden
we verder de dag vrij. Met een aantal mensen ben ik naar het strandje van Icici gegaan. Hier hebben we van de zon en het water genoten.
’s Avonds hadden we een welkomsdiner bij een restaurantje. Hierna zijn we in een bootje gestapt en langs de kust gevaren richting Opatija. In Opatija kregen we een rondleiding van de leiding door het dorpje. Alleen kregen we het gevoel dat de leiding niet echt wist wat alles was. De verhalen klonken toch anders in de reisgidsen. Na de rondleiding zijn we naar een strandtentje gegaan voor een drankje. Dit was eigenlijk de kroegentocht, maar echte kroegen hebben ze alleen niet hier. Na het eerste tentje bezocht te hebben zijn we afgehaakt en met de taxi terug naar de camping gegaan.
