Reisorganisatie:
13 juli
t/m
5 augustus
t/m
5 augustus
water een heerlijke afkoeling. Ook was er een lekkere lunch geregeld bij een van de eettentjes langs het water.
Na de lunch zijn we naar een ander eiland gevaren: Cres. Dit lange en smalle eiland ligt tussen Krk en Istrië. Aan de noordzijde zijn we voor anker gegaan. Ook hier konden we weer zwemmen en ook snorkelen. Natuurlijk was springen van de boot ook mogelijk. De verkoeling was zo lekker dat we niet weg wilden gaan. Heerlijk dobberen in het water
Het begon met wandklimmen. In de buurt van Medveja was een geschikte rotswand, waar we ons op konden uitleven. Eerst werd weer even een uitleg gegeven over het inbinden en zekeren, maar daarna mochten we al snel aan de gang. Hier hadden we vier uitdagende routes. De moeilijkste was met een aantal overhangen en dat was voor mij wel een uitdaging. Dus vrij snel probeerde ik deze route uit. Tot mijn verbazing viel
het eigenlijk nog wel erg mee. Natuurlijk moest ik soms grote stappen zetten, maar op de een of andere manier kwam ik toch vrij snel boven. Ik heb ook nog de andere routes geklommen, maar de makkelijkste route was helaas al afgebroken voor ik daar aan toe kwam.
Omdat we tijdens deze dag wisselen met een andere groep, hadden we na het klimmen een paar uurtjes voor onszelf. Nu konden we lekker even afkoelen in de zee en een hapje eten, voordat we aan de volgende uitdaging begonnen.
Het zag er zeker erg leuk uit. Dit keer hadden we de keuze om zelf abseilend omlaag te gaan of dat je omlaag geleid wordt. Natuurlijk koos ik voor het eerste. Na langs de eerste rand te komen, was het redelijk eenvoudig om beneden te komen. Door het zeewater bleef
Vanaf het strandje van Ika voeren we per kajak eerst over het water richting Opatija. Samen met Kees zat ik in een tweepersoons kajak. Vermoedelijk had hij iets te veel koffie gedronken deze ochtend, want hij had er zin in. We schoten dan ook erg goed op over het water.
Omdat de meeste anderen op dezelfde plaats wilde starten als werd voorgedaan, heb ik iets verder langs de rotswand gekeken. Hier zag ik een andere plaats waar ik misschien ook wel makkelijk omhoog zou komen. Na het zoeken van verschillende handgreepjes en voetsteunen, heb ik een poging gewaagd. Met moeite en veel armkracht, kwam ik uit het water. Daarna was het een stuk makkelijker om me vast te houden en ergens op te staan. Later hoorde ik dat de begeleider die route nog niet eens had gezien. Erg leuk dus.
we met de kajak terug naar het strand van Icici.
Omdat we nog niet genoeg gedaan hadden deze ochtend, een tweede activiteit in de middag: mountainbiken. Met de warme zon lijkt dat niet echt een goed idee, maar het viel toch mee. Met een busje werden we eerst een berg op gereden. Aan het begin van een grindpad zouden we dan de fietstocht beginnen.
Omdat we nog niet genoeg gedaan hadden deze ochtend, een tweede activiteit in de middag: mountainbiken. Met de warme zon lijkt dat niet echt een goed idee, maar het viel toch mee. Met een busje werden we eerst een berg op gereden. Aan het begin van een grindpad zouden we dan de fietstocht beginnen.
om je heen te kijken. Halverwege de route was er een steil stuk omhoog en daarna een stuk vals plat. Vermoeid en met weinig water over waren we eindelijk op het hoogste punt beland.
Dit betekent dus dat we alleen nog maar omlaag gaan. Over het grindpad is dat soms wel spannend. De fietsbanden stuiteren echt over de weg en soms voelde het zelfs dat ze een
Dit betekent dus dat we alleen nog maar omlaag gaan. Over het grindpad is dat soms wel spannend. De fietsbanden stuiteren echt over de weg en soms voelde het zelfs dat ze een
andere weg op wilden gaan. Dan toch maar een beetje bijremmen. Aan de weg omlaag leek ook geen einde te komen. Als aanvulling hadden we ook de drie kilometer die we eerst omhoog gefietst hadden. Ik had niet eens door dat dit stuk best lang was. Op de weg omhoog lette ik alleen maar op het stuk tot de volgende bocht. Daarna konden we nog de 17 kilometer over het asfalt naar de camping crossen.