Reisorganisatie:
13 juli
t/m
5 augustus
t/m
5 augustus
Dag 6: Bliksem en gedonder. Na een onstuimige nacht werd ik ’s ochtends wakker met regen. Het meeste was in de nacht al gevallen, maar helaas waren de wolken nog niet helemaal leeg. Hierdoor konden we nog niet weg naar onze speleologietocht.
Omdat we als groep wel zin hadden in de extreme speleologie, konden we onze eenvoudige tocht eenvoudig omzetten. En nadat de regen eindelijk was opgehouden konden we naar de grot toe rijden. Vanaf de weg was het nog een kwartier door het bos lopen voor we bij de ingang van de grot kwamen.
Hierdoor moesten we veel kruipen. Maar ook in de grot
moesten we wat steile wanden op klimmen. In een grote ruimte hadden we genoeg plek om een paar leuke groepsfoto’s te maken. En met de lampjes van de helm konden we onze teamnaam
in de lucht schrijven: Blueboat. Ook probeerden de begeleiders ons bang te maken met een griezelverhaal over de grot en knierities. Helaas kwam het er allemaal niet helemaal goed uit, waardoor het allemaal erg grappig werd in het donker. Het eindpunt van de tocht was hoog op de berg, waardoor we via een abseil weer naar beneden moesten. Een mooi einde van de leuke speleologie.
In de middag had ik ook nog een tweede kajaktocht gepland. Doordat we later de speleologietocht hadden, waren we al vrij laat terug. Maar met behulp van de meiden in de groep kon ik toch gelijk door naar de volgende activiteit. Door de regen van de afgelopen nacht en in de middag was het water alleen erg hoog komen te staan, waardoor het water een stuk wilder was geworden. Onze gids vond het hierdoor niet verstandig om de tocht door te laten gaan. Helaas was alle hulp voor niets geweest, maar het was wel heel lief. Voor het kajakken krijg ik nog wel een herkansing.
Dag 7: Vannacht was het toch koud. Nadat het gisteren het grootste deel van de dag geregend had, waren de wolken in de avond weer verdwenen. Alle warmte verdween met het vallen van de nacht. Zelfs mijn slaapzak kon de koude temperatuur maar moeizaam aan. Gelukkig was de zon alweer vroeg aan de hemel
We begonnen de tocht met diverse kleine watervallen, waarbij we moesten springen, glijden of soms zelfs al abseilen. Niet veel later kwamen we bij ons grootste obstakel, de hoge waterval die we al eerder hadden gezien. Ook hier moesten we abseilen. Het eerste stuk ging recht door de waterval. Het water beukte echt op mijn hoofd en het leek wel alsof ik zeker twee keer zo zwaar was. Even later kwam ik achter de waterval terecht. Een schitterend uitzicht en een gevoel van overwinning maakte deze abseil tot een mooi aandenken.
Maar dit was nog niet het einde van de tocht. Na het overwinnen van deze waterval, waren we nog maar halverwege onze canyoningtocht. Ook hier moesten we nog diverse keren springen, glijden en abseilen. In dit deel van de tocht was de kloof ook een stuk steiler en nauwer geworden. Maar aan het eind van de tocht scheen de zon volop. Eindelijk kon ik deze dag een beetje warm worden.
Dag 8: Na al de hele week gevaren te hebben over de Soca, was het nu tijd om er echt in te gaan zwemmen, met hydrospeed. Met een bodyboard zwem je de rivier af.
De tweede helft van de rafttocht was ook het stuk dat we met hydrospeed zouden afleggen. Doordat we echt in het water lagen, waren de stroomversnellingen ineens een heel stuk groter en wilder dan bij het raften. Het leek soms alsof je een speelbal van het water was, maar met je plankje en zwemvliezen kon je toch een beetje je richting bepalen. Na een lange spannende tocht, was het voor mijn gevoel toch te snel
afgelopen.
In de middag wilden we nog een eindje lopen. Helaas waren we te laat om nog met de kabelbaan naar de top van de Kanin te gaan, dus hebben we een wandeling langs de Soca gelopen. Via enkele hangbruggen liepen we door het bos langs de rivier. Soms was het even zoeken naar de juiste route of soms
In de middag wilden we nog een eindje lopen. Helaas waren we te laat om nog met de kabelbaan naar de top van de Kanin te gaan, dus hebben we een wandeling langs de Soca gelopen. Via enkele hangbruggen liepen we door het bos langs de rivier. Soms was het even zoeken naar de juiste route of soms
zelfs de weg. Maar na een paar uurtjes kwamen we weer uitgeput aan bij de camping.
Als afsluiting van deze actiefweek werd deze avond een afscheidsbarbecue gehouden. Na weer heerlijk gegeten te hebben, maakten we er nog een leuke nacht van bij het kampvuur.
Dag 9: Voordat ik weer verder ging reizen, moest ik eerst nog een activiteit inhalen die eerder deze week niet door kon gaan. ’s Ochtends vertrokken we dan ook weer naar de rivier voor het kajakken.
Als afsluiting van deze actiefweek werd deze avond een afscheidsbarbecue gehouden. Na weer heerlijk gegeten te hebben, maakten we er nog een leuke nacht van bij het kampvuur.
Dag 9: Voordat ik weer verder ging reizen, moest ik eerst nog een activiteit inhalen die eerder deze week niet door kon gaan. ’s Ochtends vertrokken we dan ook weer naar de rivier voor het kajakken.
kijken was de omgeving ook weer erg mooi om te zien. En de wilde stroomversnellingen waren zeker spannend om over te varen.
Terug op de camping was het erg rustig, aangezien alle anderen zelf erop uit getrokken waren. Hierdoor kon ik helaas niet afscheid nemen van deze gezellige groep.
Terug op de camping was het erg rustig, aangezien alle anderen zelf erop uit getrokken waren. Hierdoor kon ik helaas niet afscheid nemen van deze gezellige groep.
Halverwege de middag was het tijd om de bus te pakken. Niet de bus naar Nederland, maar een lokale bus die mij naar mijn volgende vakantiebestemming zou brengen. De lokale bus bleek uiteindelijk een touringcar te zijn. Genietend van het uitzicht onderweg reden we via de Vrsic-pas door het Triglav nationaal park. Met zijn 50 haarspeldbochten, die bij elke bocht werd afgeteld, duurde het dan ook wel even om over de pas te komen. Maar daarna ging het over de doorgaande wegen snel naar het plaatsje Bled.
drankje, heb ik een mooie zonsondergang hier gezien. En natuurlijk moest ik ook de lokale lekkernij proberen: de Kremna Rezina.
