Reisorganisatie:
5 juli
t/m
28 juli
t/m
28 juli
Hier kwamen we tegen de middag aan. Na een eenvoudige lunch op het busstation reden we toen weer verder. Tussen Puno en Juliaca (zit zo’n 45 kilometer tussen) begaf de bus het ineens. Daar sta je dan midden op een rustige weg met uitgestrekte grasvlakten. Af en toe komt er dan een auto of bestelwagen voorbij die dan leuk kijkt hoe onze chauffeurs aan het klussen zijn, maar niemand stopt er om te helpen. Na anderhalf uur daar gestaan te hebben, hadden ze de bus eindelijk gerepareerd.
Laat op de avond kwamen we dus aan in Cusco. Na inchecken en douchen hebben we nog een restaurantje opgezocht. Uiteindelijk hadden we om half twaalf het eten op tafel, maar het was weer heerlijk. Daarna nog de Irish Pub opgezocht en een disco.
Dag 17: Eindelijk een keertje niet om 6 uur uit bed. Lekker uitgeslapen. Hierna ben ik de stad in gegaan. Een lekker ontbijt/lunch in het stadje. Cuzco is de archeologische hoofdstad van Amerika en ook de oudste continu bewoonde stad. Cuzco ligt op een hoogte van 3326 meter. Vroeger was het de hoofdstad van het Inca Rijk, opgericht in de twaalfde eeuw door de eerste Inca, Manco Capac. Maar ook al eeuwen hiervoor was de stad bewoond door andere culturen. Hier is echter weinig over bekend. Tegenwoordig is een
Na het ontbijt ben ik naar Saqsaywaman (sexy woman) gegaan. Een incatempel, die op de berg nabij de stad is gebouwd. Er wordt gezegd dat deze tempel de vorm van een poema heeft, met een zigzag wand en een oog bovenop de tempel. De zigzag wand is erg mooi om te zien. Net als bij Tiwanacu zijn alle grote en kleinere stenen bijna naadloos op elkaar aangesloten. Het
grootste verschil is de vorm van de stenen. Waren die bij Tiwanacu recht, hier zijn de stenen iets boller van vorm. Ook zijn de wanden iets schuin geplaatst, wat de stevigheid ten goede komt in het geval van een aardbeving. Toegangsdeuren zijn voornamelijk trapeziumvormig. Ook heb je van deze site een mooi uitzicht over de stad Cusco.
Toen ik hier boven een aantal minuten had rondgekeken kwam ik anderen van de groep tegen die net een rondleiding wilde nemen. Ik heb me hier toen bij aangesloten. Met zo’n rondleiding wordt zo’n tempel toch net even iets duidelijker.
Verder heb ik de dag doorgebracht met het bezoeken van winkeltjes voor souvenirs en genieten van het lekkere weer. ’s Avonds zijn we weer lekker uit eten geweest, waarbij sommigen de “guinea-pig” wilde uitproberen. Deze cavia wordt compleet met pootjes, kop en tanden opgediend.
Verder heb ik de dag doorgebracht met het bezoeken van winkeltjes voor souvenirs en genieten van het lekkere weer. ’s Avonds zijn we weer lekker uit eten geweest, waarbij sommigen de “guinea-pig” wilde uitproberen. Deze cavia wordt compleet met pootjes, kop en tanden opgediend.
’s Avonds brachten we ook nog een bezoek aan Vidatours, die ons zou begeleiden op onze ‘alternatieve’ incatrail. Onze meerdaagse wandeltocht werd compleet met een powerpoint presentatie verteld. Hier konden we ook wat spullen kopen die we aan een school konden doneren.
Dag 18: Vandaag de eerste dag van onze incatrail. Na de bagage verdeelt te hebben (wat gaat mee met de tocht en wat laat ik achter in het hotel), vertrokken we met een bus naar ons vertrekpunt. Over een smal bergpad, steeg en draaide de weg omhoog. Na een spannend tochtje kwamen we toen aan in het plaatsje Patabamba. Hier werden de lastdieren (paarden) opgetuigd en brachten wij een bezoekje aan de school en bibliotheek van dit dorpje. Hier hebben we de gekochte spellen ook gedoneerd.
Dag 18: Vandaag de eerste dag van onze incatrail. Na de bagage verdeelt te hebben (wat gaat mee met de tocht en wat laat ik achter in het hotel), vertrokken we met een bus naar ons vertrekpunt. Over een smal bergpad, steeg en draaide de weg omhoog. Na een spannend tochtje kwamen we toen aan in het plaatsje Patabamba. Hier werden de lastdieren (paarden) opgetuigd en brachten wij een bezoekje aan de school en bibliotheek van dit dorpje. Hier hebben we de gekochte spellen ook gedoneerd.
Hier begonnen we onze wandeling over bergpaadjes met uitgebreide uitzichten over de heilige vallei. Vanaf Pisaq naar Ollantaytambo was deze vallei de woonplaats voor de rijke incafamilies en werd door hun als heilig ervaren. De vallei is erg vruchtbaar en men zegt dat hier de beste maïs in de incatijd werd geproduceerd. Waar de Vilcanoca (heilige) rivier doorheen stroomt liggen diverse ruines in deze vallei.
Na de lunch zijn we het hoogste punt van deze dag over-
gestoken, een bergpas van 4200 meter. Bij het dalen van deze bergpas liepen we over een origineel incapad welk voerde door een smalle canyon. Hier waren diverse trappen in de wand aangebracht en zelfs een paar bruggen (niet origineel meer). De weg voerde verder langs de berg tot we uiteindelijk aankwamen in Huchuyqosqo. Bij deze ruïne was ons tentenkamp opgeslagen voor de nacht.
Aangezien er ook een groot veld was (waarschijnlijk in vroeger tijd voor feesten), waren de bewoners van het naastgelegen dorpje hier aan het voetballen. Natuurlijk kwam er direct een uitnodiging om tegen ons te spelen. Dus na een korte rustpauze werd er flink gespeeld. Alleen zijn wij niet aan de hoogte gewend zoals de tegenstander, dus werd er regelmatig gewisseld.
Dag 19: ’s Ochtends werden we gewekt met een warme kop thee voor onze
Dag 19: ’s Ochtends werden we gewekt met een warme kop thee voor onze
tent. ’s Nachts lag de temperatuur rond het vriespunt, dus de thee was snel genoeg afgekoeld voor consumptie. Na de tenten te hebben ingepakt en een ontbijtje, was het tijd om een flinke klim aan te gaan.
Deze tweede dag begon met een stijging van ongeveer 1000 meter. Halverwege de route had je een mooi overzicht van de gehele Huchuyqosqo ruïne. Ondertussen liep het pad verder omhoog. Moe kwamen we aan op het hoogste punt (ongeveer 4400 meter). Op deze top wachtten we op de tweede groep, die via een steilere omweg hierheen liep.
Daarna liep de weg weer oplaag richting laguna Pluray. Vlak voor dit meer kwamen we nog
door een dorpje. Hier waren de bewoners bezig enkele varkens te slachten voor een aankomend feest. Er zou in het weekend een bruiloft gehouden worden en daarvoor werden 15 varkens geslacht.
Onze route liep verder om het meer heen tot
we uiteindelijk bij het huisje aankwamen, waar wij in de achtertuin ons tentje mochten opzetten. Dat was net als de dag ervoor al netjes voor ons geregeld.
’s Avonds kregen we een echt Peruaanse maaltijd aangeboden door onze gastfamilie. En als dank moesten we allemaal even dansen met de gastvrouw op echte volksmuziek. Ik snap echt niet dat dit soort muziek populair kan zijn, want het klonk toch echt nergens naar. Maar het was in ieder geval een hele
’s Avonds kregen we een echt Peruaanse maaltijd aangeboden door onze gastfamilie. En als dank moesten we allemaal even dansen met de gastvrouw op echte volksmuziek. Ik snap echt niet dat dit soort muziek populair kan zijn, want het klonk toch echt nergens naar. Maar het was in ieder geval een hele
gezellige avond geworden zo.
