Toen we aankwamen stonden de honden al voor de slee klaar. En ze hadden er dan ook enorm veel zin in. We verdeelden ons over de slees, waarbij een erin mag zitten en de ander achterop zou staan. Dit zouden we dan op te terugweg omruilen.
Met de begeleiding op een sneeuwscooter voorop renden de honden enthousiast over het pad. Glijden over dit pad leek net alsof je in een soort
Na ongeveer drie kwartier konden we ons lekker opwarmen aan een kampvuur in de kota. Hier kregen we ook een bord zalmsoep en warme worstjes op geroosterd brood. Onder-tussen vertelde onze begeleiding ons wat meer over de honden.
Op de terugweg mocht Lydia in de slee zitten en stond ik achterop. Ik merkte wel dat je achterop wel een stuk meer kon zien van de omgeving. De honden voor onze slee hadden misschien niet zoveel zin om heel hard te rennen, maar ondertussen hadden we wel een flink vaartje opgebouwd. Maar toen we in de buurt van de kennel kwamen, waren ze toch bijna niet te houden. Hier renden ze bijna als gekken om zo snel mogelijk weer thuis te
zijn. Bij de kennel aangekomen kregen we nog een jonge pup te zien en ook de oudste hond Chili. Deze was dan wel met pensioen, maar toch respecteerden de andere honden haar nog steeds.
Omdat de hottub nog niet voldoende warm was, hebben we in de middag nog een wandeling gemaakt over het meer. Met de sneeuwschoenen om zijn we naar de overkant gelopen. De laaghangende zon creëerde hierbij al lange schaduwen. De stilte en weidsheid van het landschap was heel mooi. Zelfs over het ijs bleek de sneeuw op sommige plaatsen dieper te
zijn dan op andere plekken. Maar het was een stuk minder diep dan tijdens de andere wandeling.
Terug bij onze lodge hebben we eerst weer lekker gegeten, waarna we de hottub hebben opgezocht. In het warme water was het heerlijk genieten. Al merkte je wel dat nat haar ook gedeeltelijk begon te bevriezen door de koude wind. Helaas wilde het noorderlicht niet meewerken deze week. Ook tijdens het badderen verscheen het helaas niet aan de hemel. Maar met een drankje en wat drijvende kaarsjes was het wel een hele leuke ervaring.
Na afscheid genomen te hebben van René, reed Gerda ons weer terug naar het vliegveld. Ook onderweg bleef het maar sneeuwen. Op het vliegveld hebben we na het inchecken ook nog een leuke stempel gehaald voor in het paspoort. Het is niet voor niets het officiële vliegveld van de Kerstman.
Terug vlogen we met Finnair. De vlucht liep via Helsinki terug naar Nederland. Bij het opstijgen en landen lieten ze dit zien op het scherm met een camera voor en onder het vliegtuig. Je zag hierdoor hetzelfde als de piloten.
Tijdens de vlucht zag je boven Finland alleen maar bossen tussen de witte velden. Bij de tweede vlucht veranderde dit pas. De bewolking brak open en ineens was de winterse wereld verdwenen. In Nederland was het ook een stuk warmer. Dit was weer even wennen na deze vakantie.
Ik heb met deze vakantie weer enorm genoten. De week is voorbij gevlogen. Vooral wil in René en Gerda van Scandinavian Wintersports bedanken voor hun enorme gastvrijheid in Ukonhattu. Ook heb ik het heel gezellig gehad met mijn medereisgenoten. Deze reis was zeer geslaagd.