Reisorganisatie:
23 augustus
t/m
7 september
t/m
7 september
We werden door mijn vader weer netjes afgezet op Schiphol. Na een vrij snelle check-in en douane stonden we al in het taxfree gedeelte van het vliegveld. We hadden alle tijd om nog wat te drinken en rustig bij het vliegveld te komen.
Voor de heenreis hadden we een vliegtuig van SATA international air. Ook hier verliep alles vlotjes en binnen no-time vlogen we met de ondergaande zon onze vakantie tegemoet. Als verrassing bleken we toch een maaltijd te krijgen.
Na 4,5 uur vliegen kwamen we om 22.25 (lokale tijd) aan op Aeroporto Joao Paulo II. Met twee uur tijdverschil was het al erg laat. Na de bagage hebben we direct de auto opgehaald. We kregen een Toyota Aygo 5-deurs mee. De route naar het hotel/appartement was niet heel ingewikkeld. Maar in het donker is het wel moeilijk oriënteren. Met de hulp van enkele bewoners kwamen we uiteindelijk wel aan op ons vakantieadres. Vermoeid hebben we de kamer opgezocht, maar toen was het eigenlijk al......
Voor de heenreis hadden we een vliegtuig van SATA international air. Ook hier verliep alles vlotjes en binnen no-time vlogen we met de ondergaande zon onze vakantie tegemoet. Als verrassing bleken we toch een maaltijd te krijgen.
Na 4,5 uur vliegen kwamen we om 22.25 (lokale tijd) aan op Aeroporto Joao Paulo II. Met twee uur tijdverschil was het al erg laat. Na de bagage hebben we direct de auto opgehaald. We kregen een Toyota Aygo 5-deurs mee. De route naar het hotel/appartement was niet heel ingewikkeld. Maar in het donker is het wel moeilijk oriënteren. Met de hulp van enkele bewoners kwamen we uiteindelijk wel aan op ons vakantieadres. Vermoeid hebben we de kamer opgezocht, maar toen was het eigenlijk al......
Vandaag wordt een beetje een rustdag. Peggy kon nog een paar dingen voor het werk regelen. Toch handig dat WiFi. Ik heb het hotel/appartementengebouw even verkend.
haven, waar de eerste tekenen van de Amerikaanse beschaving ook hier zijn intrede doet (Burger King). Na een hapje eten zijn we terug gereden naar het appartement.
Hier hebben we nog even in de jacuzzi gezeten en gezwommen in het zwembad van het hotel. Met vermoeide ogen zijn we op tijd ons bed in geslopen.
Hier hebben we nog even in de jacuzzi gezeten en gezwommen in het zwembad van het hotel. Met vermoeide ogen zijn we op tijd ons bed in geslopen.
Dag 3: Lang geleden in het koninkrijk van de zeven steden, was een koning. Hij had een mooie dochter die verliefd was op het land en graag liep over de velden, de valleien en de heuvels. Tijdens een van deze tochten kwam zij een jonge herder tegen en ze spraken met elkaar. In de volgende dagen zagen ze elkaar weer en langzaam sloeg de liefde
toe. Toen de koning hiervan hoorde was hij boos, aangezien zijn dochter beloofd was aan een naburige prins en verbood haar de herder nog te zien. Na smeekbedes mocht ze hem nog een keer zien om afscheid te nemen. Bij het laatste vaarwel huilden ze allebei zoveel, dat er twee meren ontstonden. Een blauwe van de blauwe ogen van de prinses en een groene van de groene ogen van de herder. De legende van Sete Cedidas.
Vandaag gaan we dus de westzijde van het eiland bezoeken. Maar dit doen we niet met onze eigen huurauto, maar met een jeeptour. Het voordeel hiervan is dat we over smalle bergpaadjes kunnen rijden, die niet geschikt waren voor onze auto. We waren dus al op tijd weer in Ponta Delgada.
Onze tour liep langs de zuidwestelijke kust naar Ginetes. Waar mogelijk pakten we de achteraf routes (shortcuts). De smalle paadjes werden afgeschermd met moddermuurtjes of hoge rietstengels. De rietstengels vormen een natuurlijke
barrière tegen de wind. Hier tussenin groeide veel morning glory bloemen. Ondertussen vertelde onze tourgids Irene ons allerlei wetenswaardigheden
van het land. Het vliegveld is namelijk benoemd naar Paus Johannes Paulus de tweede, omdat deze vlak voor de realisatie van het vliegveld als enige Paus de Azoren heeft bezocht.
Onze eerste stopplaats was Ponta da Ferraria. Deze vulkanische kust was ooit gevormd door een vulkaan. Doordat het onder de gestolde lava nog vrij warm is, is hier een stukje zee dat bij eb lekker warm is.
Natuurlijk een mooi plekje om even te zwemmen. Eb was helaas al drie uurtjes voorbij,
maar het water was nog lekker lauw tegen het warme aan. En door de deining van de zee, kwamen er ook al koele golven langs.
We zijn daarna verder gereden naar een uitzichtpunt nabij Mosteiros en zijn ook door het betreffende dorp gereden. Daarna namen we een steil bergpad naar de kraterrand van Sete Cedidas. Via de hoofdweg zijn we naar het dorp met dezelfde naam gereden.
We zijn daarna verder gereden naar een uitzichtpunt nabij Mosteiros en zijn ook door het betreffende dorp gereden. Daarna namen we een steil bergpad naar de kraterrand van Sete Cedidas. Via de hoofdweg zijn we naar het dorp met dezelfde naam gereden.
We zijn weer naar boven gereden en via een smalle bergrand hadden we bij vlagen een schitterend uitzicht in de krater of over de oceaan. Het koninklijk uitzichtpunt Vista do Rei was helaas in diepe mist gehuld. We zijn via een andere hoofdweg weer verder gereden naar Lagoas Empadades. Deze twee meren zijn voor iedereen toegankelijk, maar doordat bij de
Als laatste hebben we als goedmaker nog een ananasplantage bezocht nabij Ponta Delgada. Hier kregen we uitleg over het groeiproces van de vruchten en mochten we er zelf een stukje van proeven. Vanwege de zoete smaak hebben we er ook een meegenomen naar het appartement.
´s Ochtends reden we richting Ribeira Grande. Vanaf hier namen we een kleine weg naar het dorpje Caldeiras met een heetwaterbron. Hier vlakbij was ook de canyon die we vandaag zouden bedwingen. Na eerst de wetsuits en veiligheidsmaterialen aangedaan te hebben, kregen we nog een korte instructie voordat we het water in gingen.
Het was een leuke route. Het was veelal lopen door het water met af en toe wat grotere rotsen waar we omheen moesten. Onderweg
Het was een leuke route. Het was veelal lopen door het water met af en toe wat grotere rotsen waar we omheen moesten. Onderweg
hadden we ook drie abseilpunten langs een waterval. Deze waren 5, 10 en 7 meter hoog, met gladde rotsen en meegesleepte boomstammen in de buurt. Bij de tweede abseil was het ook mogelijk om je vanaf halverwege het water in te laten vallen. Maar ook verderop hadden we een enkel punt waar we vanaf konden springen. Peggy vond het soms wat spannend, maar bleef kalm en genoot van de tocht. Het mooiste is haar dit stukje te laten vertellen, maar ik ben erg trots op mijn vriendin...
