Reisorganisatie:
10 februari
t/m
19 februari
t/m
19 februari
Op driekwart van de route kwamen we in de problemen. De ring voor de verbinding tussen de koppeling en de versnellingsas schoot los. Dit
gebeurde vlakbij het plaatsje Mâcon. Nu bleek het zo te zijn dat ditzelfde busje een half jaar eerder nabij dit zelfde plaatsje ook al problemen heeft gehad. Een bekende garage was dus vlakbij. Voorzichtig aan gereden zijn we hierheen gegaan. Gelukkig konden we hier vervangend vervoer krijgen, waarna we na anderhalf uur onze tocht konden voortzetten. Om tien uur ’s avonds kwamen we eindelijk aan in Chateauroux. Na het nuttigen van een pizza, gingen we op tijd naar bed na zo’n vermoeiende reis.
We begonnen onze tocht over een besneeuwd bergpaadje de berg op. Via diverse steile en minder steile stukjes kwamen we uiteindelijk op een mooi uitzichtpunt aan. Hier hielden we onze eerste stop, waarbij we konden genieten van de schitterende omgeving.
Hierna gingen we weer verder de berg op. Maar nu bleven we niet op vaste paadjes, maar maakten we ook onze eigen paden door het
witte poeder. Eerst tussen de bomen door en later in de open velden, maar continu met een heerlijk zonnetje erbij. Uiteindelijk kwamen we bij de top aan, waar we een heel mooi uitzicht hadden over het nationaal park “Ecrins”.
Nu kwam het leukste stuk van deze wandeling, de route omlaag. Met de sneeuwschoenen aan, renden we stukken omlaag door de diepe sneeuw.
Nu kwam het leukste stuk van deze wandeling, de route omlaag. Met de sneeuwschoenen aan, renden we stukken omlaag door de diepe sneeuw.
Hierbij spatte de losliggende sneeuw alle kanten op en hadden we moeite om overeind te blijven staan. Op zo’n moment voel je je net een klein kind, dat in de sneeuw speelt. Via een andere route liepen we verder omlaag. En met de sneeuwschoenen aan kon dat veel sneller dan anders. We liepen zelfs stukken bijna recht omlaag, stukken die je zomers nooit zo steil zou kunnen nemen. Na een flinke wandeling kwamen we halverwege de middag weer aan bij de
auto.
Van hieruit reden we door naar Vallouise, waar we bij de sportwinkel onze spullen voor de volgende dag haalden. Daarna reden terug naar ons huisje in Chateauroux. Bij aankomst stond de koffie en de thee al klaar en was de kachel al lekker warm opgestookt. Onder het genot van een koekje bij de koffie en thee, hebben we lekker bijgepraat over een hele leuke wandeling in de bergen.
Dag 3: Op de tweede actieve dag gingen we tourskiën. Met speciale velgen onder de ski’s en speciale bindingen is het mogelijk om een berg op te ‘lopen’. Ook deze dag zaten we alweer vroeg aan het ontbijt.
Van hieruit reden we door naar Vallouise, waar we bij de sportwinkel onze spullen voor de volgende dag haalden. Daarna reden terug naar ons huisje in Chateauroux. Bij aankomst stond de koffie en de thee al klaar en was de kachel al lekker warm opgestookt. Onder het genot van een koekje bij de koffie en thee, hebben we lekker bijgepraat over een hele leuke wandeling in de bergen.
Dag 3: Op de tweede actieve dag gingen we tourskiën. Met speciale velgen onder de ski’s en speciale bindingen is het mogelijk om een berg op te ‘lopen’. Ook deze dag zaten we alweer vroeg aan het ontbijt.
Hierna reden we richting Briançon. Vlakbij deze stad begonnen we onze tocht. Als eerste moesten we natuurlijk onze ski’s onder binden en kregen we een korte uitleg over het lopen met de ski’s. Dit is vergelijkbaar met langlaufen.
Middels een paadje liepen we het eerste stuk naar boven, tot we uiteindelijk in de buurt van een dorpje de eerste
Middels een paadje liepen we het eerste stuk naar boven, tot we uiteindelijk in de buurt van een dorpje de eerste
zonnestralen konden begroeten. Hier hadden we ook ons eerste rustpunt, uit
de wind in de zon met een uitzicht over een witte vallei. Onze route liep nu recht de berg op. Natuurlijk pakten we de heuvels niet te steil, maar we maakten wel onze eigen route naar de top. Tijdens dit stuk hadden we uitzicht over bijzondere mooie witte velden en blauwe lucht. Ook deze dag kwamen we nu weer bij de top aan. Op de top was ook een markeerpaal geplaatst om de grens aan te geven. Aan de andere zijde van deze paal begon namelijk Italië. Op de top genoten we van een welverdiende rustpauze en natuurlijk onze broodjes.
Om weer omlaag te komen haalden we de velgen onder de ski’s vandaan en werden de bindingen vastgezet. Hierna konden we skiënd de berg afdalen. Dit was nog niet zo heel makkelijk. Zelf ben ik niet gewend om “offpiste” te
skiën. Hierdoor ging het niet zo heel soepeltjes de berg af. Maar door rustig aan te doen en niet te veel bochtjes te nemen lukte het toch al heel aardig. En na een mooi tochtje in de zon kwamen we uiteindelijk weer in het
dorpje aan. Van hieruit liepen we weer terug naar de auto. Daarna reden we weer door naar Vallouise, waar we onze spullen weer inleverden en nieuw materiaal voor de komende twee dagen meenamen. In ons huisje konden we weer lekker bijkomen van een mooie dag.
Dag 4: Dinsdag moesten we vroeg uit bed. Dit had te maken met onze activiteit van deze dag: ijsklimmen. Het is vergelijkbaar met wandklimmen, maar dan toch nog even anders. Ijsklimmen zegt het eigenlijk al, klimmen op ijs. En het ijs is in de ochtend nog op z’n best. Dus daar moesten we maar optimaal gebruik van gaan maken. Dus we reden al vroeg weg richting Freissinières. In de achterliggende vallei ware meerdere bevroren watervallen waar we konden klimmen.
Toen we aankwamen bij onze waterval, was het tijd om onze klimspullen aan te trekken. Daarna was het oefenen met het lopen. Mijn klimijzers aan de schoenen is het zaak op breed te lopen zodat je niet in je eigen benen prikt. Na deze oefening, begonnen we met een paar oefeningen in het klimmen; hoe plaats je je gewicht, hoe zet je je voeten stevig, hoe sla je met de bijl in het ijs.
hoger te komen.
Na diverse klimroutes kregen we een nieuwe uitdaging. Nu
Na diverse klimroutes kregen we een nieuwe uitdaging. Nu
moesten we een route klimmen, met zo min mogelijk bijlslagen. Onze gids deed dit voor en kwam met 13 slagen bij de top aan. Wij mochten proberen dit te verbreken. Natuurlijk konden we niet tippen aan de gids, maar met 15 slagen kwam ik toch redelijk in de buurt. Onze begeleider deed hier ook aan mee en deed het in tien slagen. Natuurlijk kon onze gids dit niet over zijn kant laten gaan en met negen slagen kwam hij ook weer boven. Als laatste gingen we oefenen in haken. We sloegen niet met de bijl in het ijs, maar zetten de bijl vast in een bestaand gat.
Rond deze tijd kwam ook de zon eindelijk rond de berg, waardoor we een beetje extra opwarmden (van het klimmen werden we ook wel warm). Maar vanwege de nattigheid van het smeltende ijs, was het tijd om te stoppen. Dit
Rond deze tijd kwam ook de zon eindelijk rond de berg, waardoor we een beetje extra opwarmden (van het klimmen werden we ook wel warm). Maar vanwege de nattigheid van het smeltende ijs, was het tijd om te stoppen. Dit
keer hoefden we niet eerst langs de sportzaak van Vallouise, waardoor we al halverwege de middag weer terug waren in ons huisje. Hier heb ik in de tuin op de schommel lekker in de zon van een kopje thee genoten waarbij ik een mooi uitzicht over het dal en de hoge besneeuwde bergen had. Heerlijk.